Een fotoreis naar IJsland met de Fujifilm X-T2

Robert Doeleman

7 jaar geleden

Het is zover, de eerste week van september. Nog een paar dagen en dan stap ik met Marc Duiker op het vliegtuig voor een tweede bezoek aan het zo magische IJsland. De eerste keer dat ik IJsland heb bezocht was in 2011, andere tijd, een andere camera (Sony A900), net na de winter. Ik heb mooie herinneringen aan deze reis, het ruige landschap, sneeuw, noorderlicht, vier seizoenen in een dag (echt!) en vooral veel avontuur.

Het is wel extra spannend nu, want de X-T2 komt uit op 8 september en het vliegtuig vertrekt de zaterdag 10 september. Gaat het wel lukken? Zenuwachtig neem ik in de week voor vertrek contact op met Cameranu, “we verwachten de camera volgende week” zeggen ze. Het gaat er om spannen volgende week. Druk met werk en het regelen voor het week avontuur, belt opeens een onbekend nummer, wanneer ik in de auto zit, “hallo” ... “goedemiddag, Cameranu” oww, “wij hebben uw Fujifilm X-T2 binnen en mogen deze vandaag verzenden, morgen heeft u deze in huis. Wij hebben alleen de batterijgrip nog niet binnen”. Jaaaa..., het gaat gebeuren. Sterker nog, in de komende drie dagen tot zaterdagochtend levert Cameranu de hele bestelling uit, met uitstekende communicatie en service! Daar word ik echt heel blij van en ik ga vol enthousiasme richting Schiphol.

De reis in fotografie

Voordat de IJslandreis begint wil ik even mijn persoonlijke verhaal over mijn fotografie beschrijven en waarom mijn conclusie mijn conclusie is aan het einde van dit verhaal. Ik ben gestart met de camera van mijn vader, een machtig mooie Minolta 7D digitale spiegelreflex en mijn eigen Minolta film-camera. Al snel kwam de overstap naar mijn eigen digitale spiegelreflex camera, de Sony A100. Waarna een lange relatie met Sony begon tot aan de A99.

Dit kwam tot een einde vanwege een semi-professionele fotocarrière, wat uiteindelijk ook maar werk bleek te zijn en mijn passie voor fotografie was verloren. Ik moest terug naar de basis. Naar buiten! De natuur in. Met een paar omzwervingen van Olympus (erg fijn systeem) en Sony A7-series, was ik het zat om twee systemen te onderhouden, één voor landschappen, de andere voor natuur- en wildfotografie.

Ik had al eens geroken aan en gespeeld met de Fujifilm X-T1, maar met de vroege firmware en slechte Lightroom-ondersteuning, vond ik het maar niks! Totdat eind 2015 en begin 2016 een aantal mooie lenzen en een camera werden aangekondigd. Fujifilm leek het beste allround systeem voor mij te worden. Dus over tot aanschaf en hopen dat ergens halverwege het jaar een X-T2 gaat uitkomen.

IJsland

De reis naar IJsland, waarom IJsland eigenlijk? Dat ligt denk ik voor veel fotografen wel voor de hand. Een divers landschap, enorm wisselende weersomstandigheden en watervallen te over en als jij geluk hebt ook nog noorderlicht. Het heeft geen uitleg nodig. Ik wil graag zelf mijn route bepalen en niet vast te zitten aan gidsen of vooral georganiseerde reizen, ook al zijn deze soms beter dan op eigen initiatief op pad te gaan. In dit geval hebben wij alles zelf gepland, de kaart gepakt, plekken uitgezocht en een schema opgesteld. Vluchten geboekt. Auto gehuurd. Accommodaties gezocht en geboekt.

Ons uitgangspunt was om de reis in twee delen te doen. Deel één in het midden, westen en deels noorden van IJsland. Deel twee richting het zuiden en het oosten van IJsland. De verblijfplaatsen waren dus snel bepaald, vier dagen Reykjavik en vier dagen Vík í Mýrdal. Eenmaal geland, richting de 4x4, instappen en het avontuur kan beginnen! De eerste dag is een feit, het is zaterdag!

Deel 1: Þingvellir, Gullfoss, Snæfellsnes en Aldeyjarfoss

Hoi zondag! Dag twee begint rustig. Op het gemak rijden wij naar Þingvellir, voor mij een bekende weg en vol herinneringen van de vorige reis, man wat is dit land toch mooi! Onderweg is er genoeg te zien, dus kijk vooral veel en stop waar kan, want het is een waar genot voor elke fotograaf. Þingvellir en Gullfoss zijn enorme toeristenattracties dus verwacht niet dat jij lekker “alleen op de wereld” door het landschap kan begeven. De weg terug richting Reykjavik is net zo indrukwekkend, langs mosgroene en koolstofzwarte landschappen.

De volgende dag, dag drie, een langere tocht richting het noordwesten, richting het schiereiland Snæfellsnes. De regen van de dag ervoor maakt plaats voor mooie ochtendzon. Aangekomen is het weer totaal omgeslagen naar grijs en regen. Tsja, dat is ook IJsland. Dan toch maar richting de vulkaan en daar wacht ons een enorm mooi uitzicht met stormachtige windvlagen, staan kan bijna niet meer!

Dag vier. Zoals de verwachting begint de dag met erg slecht weer. Het plan wordt omgegooid! Laten wij dan toch maar reizen en de ochtend in de auto zitten, om voor mij één van de meest machtige watervallen te gaan, Aldeyjarfoss. Dat bleek een schot in de roos. Wij begonnen met Góðafoss, waarna wij doorrijden richting Aldeyjarfoss. Wat een impact heeft deze waterval en vooral omgeving! Geen enkele foto doet recht aan het met eigen ogen zien blijkt maar weer. Wij vertrekken laat. Komen midden in de nacht om 02:30 uur aan in Reykjavik, maar niet na getrakteerd te worden op noorderlicht. Wat is dat toch een mooie ervaring om nog een keer te mogen zien!

Deel 2: Skogafoss, Vík í Mýrdal, Hvannadalshnúkur, Landmannalaugar en Eyjafjallajökull

Dit deel, op dag vijf, begint met het pakken van alle spullen en richting Vík í Mýrdal te rijden, naar blijkt later, onze enorm fijne bed & breakfast met fijne gastvrouw en nog mooiere omgeving! Op de weg richting ons tweede verblijf gaan wij natuurlijk langs twee mooie watervallen: Seljalandsfoss en Skogafoss. Ook hier is het weer enorm druk, het is maar een tijdstip plannen waarop wij terug kunnen komen, vooral bij Skogafoss.

De volgende, dag zes, regent het wederom: grijs, nat Nederlands weer. Wij worden er wat moedeloos van. IJsland laat zich even niet van het extreme zien qua weer, maar van het saaie grijze weer. Hup de auto in en op naar een zwarte waterval en het beroemde ijsmeer. Beide liegen er niet om. De zwarte waterval, Svartifoss, ligt op een deel van de vulkaan Hvannadalshnúkur, dat wordt dus even een stevige wandeling. Prima! Het is de beloning zeker waard en het is zelf droog met blauwe luchten!

Vervolgens richting het ijsmeer, maar het weer slaat om, naar wederom regen. Dit maakt het zicht van het ijsmeer er niet minder mooi op! En wat ben ik blij met mijn X-T2, regen of niet, de camera gaat gewoon door! De lens moet wel afgedroogd worden, waterdruppels bij lang belichte foto’s is geen goede combinatie. Alles is inmiddels zeiknat. En de foto’s mislukt, ach ja niet alles lukt altijd.

Voldaan na een dag vol verrassingen en toch een kleine teleurstelling, bij het ijsmeer met al de regen, komen wij aan in Vík í Mýrdal en worden getrakteerd op een epische zonsondergang. Wij waren overigens niet de enige! Tientallen fotografen, professionele foto- en video-crews aanwezig, drones (mijn god, wat heb ik veel drones gezien in IJsland) in de lucht en het strand vol mensen!

De volgende dag, dag zeven, start met mooi weer, wel wat miezerregen nog, maar dit mag de pret niet drukken. Op naar het vliegtuig, nee met deze gaan wij niet vliegen! De rest van de dag is vrij en maken wij volop gebruik van de 4x4 en het wordt een waar avontuur. Waarbij aan het einde van de dag wederom een super mooie zonsondergang te zien is.

De laatste volle dag, dag acht, breekt aan. Landmannalaugar staat op de planning, maar het is nu echt volledig grijs, regen en geen enkele wind. Niet voor te stellen, geen wind in IJsland, maar het is echt zo. Dit blijkt achteraf één van de leukste reisdagen te worden. Wij besluiten toch het binnenland in te trekken, want ja, als het regent dan toch maar even fun hebben met de 4x4. Nou, dat hebben wij geweten! Van heuvels, kuilen, snelle gravel stukken tot waden door ruige rivierstromen, een echt avontuur! Geweldig! Alleen geen foto’s, nou ja kiekjes dat wel.

Het vertrek is aanstaande zondag, dag negen. Echter wel nog even langs Skogafoss en Eyjafjallajökull, want het vliegtuig vertrekt toch pas om vier uur. Het was mooi weer, rustig met weinig mensen en een ideale dag om op het gemak terug te rijden richting Reykjavik en het vliegveld. “Zullen wij dan toch even langs Blue Lagoon?” vraag ik aan Marc. “Why not?” Go! Aangekomen blijkt het park gedeelte dicht te zijn, jammer. Toch even langs de weg naar binnen geslopen. Wat zullen zij doen, ons uit het land zetten? Op naar het vliegtuig!

Samenvattend, een avontuurlijke reis, mooie foto’s en vooral veel plezier

Na deze week op pad te zijn geweest, word ik herinnerd waarom ik fotograferen van landschappen, natuur en wild zo enorm leuk vind. Het gaat om het reizen, ervaren en opgaan in de omgeving met een geweldige camera. De leukste momenten zijn soms zelfs zonder camera, zoals het oversteken van rivieren door het water dat vijftig centimeter hoog staat!

Het fotograferen met de X-T2 is precies wat ik ervan verwachtte. Een sterke verbetering ten opzichte van de X-T1 en dat is maar goed ook. Vooral de EVF is wederom sterk verbeterd, te samen met een nu uitstekende autofocus en handige joystick voor het verplaatsen van het focuspunt. De camera is snel en enorm vriendelijk in het gebruik met alle handmatige instellingen, zonder gebruik te moeten maken van het menu.

Ik hoor Marc nog steeds zeggen “Hé, ow nee, weer vergeten stabilisatie uit te zetten en een mislukte lang belichte foto”. Marc fotografeert met de Sony A7 II, waar ik af en toe met schuin oog toch nog naar kijk. Maar waar het om gaat: belichting, kleur, dynamisch bereik en vooral het gebruik vol blijdschap van de Fujifilm camera maakt dit de allround winnaar voor mij. Samen met de 10-24mm, de 16-55mm en de 100-400mm objectieven heb ik een compacte set, waar ik elke kant mee op kan. Dit is meer waard dan welk ander systeem dan ook. Totdat de volgende generatie camera’s komt. Dan zal ik zoals elke fotograaf weer eindeloos op zoek gaan naar de beste set voor mij.

P.S. Echt! Let op langs de weg in IJsland! Zeker in slecht weer en als de zon onder gaat. Wij werden door onze lieve gastvrouw bij vertrek tot schrik ingelicht dat een van de fotografen, uit de andere groep die daar verbleef, in de nacht bij het fotograferen van Noorderlicht langs de weg is aangereden en op slag dood was. Nu ik het schrijf gaan de rillingen weer over mijn rug. Alles leuk en aardig, maar het leven is meer waard dan de ultieme foto!