Als ambassadeur en trainer van Profoto maak ik als één van de eersten kennis met de aankomende producten. In september dit jaar is de Profoto D2 uitgebracht: een hele krachtige en supersnelle flitser die te koop is in een 500 of een 1000 Watt versie. De sterke specificaties geven je echt een heleboel creatieve mogelijkheden. Met de D2 op vol vermogen kun je alles compleet wegknallen, maar de koppen zijn ook prima te gebruiken om juist op laag vermogen in te schieten.
Eén van de opvallende dingen aan de D2 flitsers is de toevoeging van het automatische TTL. Het werken met TTL is absoluut niet alleen voor beginners. Ik gebruik zelf regelmatig TTL op locatie met bijvoorbeeld de draagbare B2 flitser, maar ik gebruik het met gemak in de studio. Waarom zou je TTL gebruiken in een professionele fotostudio? Tijd kost geld. En hybride fotograferen is een ideale oplossing om snel te kunnen werken, een combinatie van TTL en handmatig werken.
De TTL-functie van de Profoto flitsers is dusdanig goed dat je niet uitgebreid aan de slag hoeft met een lichtmeter. Al ben ik zelf wel van de “meten is weten” generatie. Stel: je maakt een opstelling in de studio met drie flitsers, je kiest de camera-instellingen die je wilt en je zet de drie flitsers met een druk op de knop in de TTL-stand. Door een testfoto te maken heb je in no-time een handig beginpunt. Als je de koppen van TTL naar de handmatige modus omschakelt, blijven ze gewoon op de laatst gebruikte instellingen staan. Wanneer je ze op handmatig zet en daarna via de zender op de camera het vermogen van de individuele lampen omhoog of omlaag zet, kun je je eigen signatuur gaan inbrengen. Niet alleen scheelt het werken op deze manier tijd, bij het fotograferen van modellen die veel bewegen, zoals bijvoorbeeld dansers of turners, is TTL gewoon superhandig.
Waar de D1, de voorganger van de D2, een totaal bereik had van zeven stops, heeft de Profoto D2 een bereik van wel tien stops licht. Je kunt met de D2 zelfs twintig seriefoto's per seconde maken. Combineer dat met een hele korte flitsduur én high speed synchronisatie tot 1/8000e seconde en dan heb je een hele veelzijdige flitser waar je bijna blindelings op kunt vertrouwen.
Het hoge vermogen is soms wel nodig als ik een bepaalde afstand tot het model moet overbruggen. Op het allerlaagste vermogen is het handig om portretten in te flitsen, terwijl ik toch met een wijd open diafragma van een lichtsterke lens kan werken voor het krijgen van een mooi bokeh. Dan trekt het oog van het model alle aandacht en is de rest onscherp. En door de korte flitsduur van 1/63.000e van de D2 500 of zelfs 1/50.000e van de D2 1000, kun je alles “bevriezen”. Denk aan water, stof, zand..., bewegende stillevens!
De Profoto D2 is een professionele flitser, maar je hebt niet de allernieuwste en allersnelste camera nodig om ermee te werken. Het gaat namelijk om de flitsduur en niet om de sluitertijd. De korte flitsduur van de D2 stelt je in staat om bewegingen stil te zetten, zelfs al gebruik je niet de allersnelste sluitertijd van je camera. Sterker nog: voor het artistiekere portretwerk, fine art fotografie, pak ik het liefst mijn analoge Mamiya RZ67 erbij met Kodak Tri-X 400 film.
Door met deze camera te werken gaat het echt weer om de beleving, het absolute genieten van het echte fotograferen. De spanning voor het resultaat. De rust die je hebt tijdens het fotograferen. Zelfs een testfoto tussendoor maak ik dan niet met een digitale camera maar met een polaroid. Met regelmaat heb ik zakelijke opdrachten waarbij specifiek gevraagd wordt om een analoge foto. En hoe gaaf en leuk is dat, om het hele oude met het allernieuwste te combineren?