Het Beeldrecept van Tom Kluyver: Analoog sfeerbeeld in Japan

1 jaar geleden

In het Beeldrecept leer je meer over hoe een bijzondere foto tot stand gekomen is. Denk bijvoorbeeld aan de camera-instellingen, voorbereidingen, het licht dat is gebruikt en de apparatuur die je nodig hebt. Tom Kluyver vertelt in dit Beeldrecept over hoe hij dit sfeervolle beeld met een analoge camera heeft gemaakt in Japan!

“Het liefst wandel ik door de stad en zoek ik momenten die ik vast kan leggen. Ik fotografeer daarom ook graag in buitenlandse steden, ik ben dan echt op ontdekkingstocht en hierdoor kijk ik al anders naar een stad. Het liefst fotografeer ik mensen in context, want zonder de mens vind ik een foto uiteindelijk niet sterk genoeg.

Als ik aan een serie werk, dan zoek ik variatie in de beelden die ik maak. Ik geef context weer en details. Zowel anoniem als met portretten. Daarnaast werk ik steeds vaker met modellen om te onderzoeken hoe ik zelf een scène kan creëren in omgevingen die ik al mooi vind. Dit geeft me vrijheid om extremer te denken en hoef ik me niet te beperken tot wat ik kan vinden op straat."

Hoe bereid je je voor?

Eigenlijk tref ik minimale voorbereidingen. Ik bekijk het weer en doe enig onderzoek van waar ik naartoe ga. Ik zorg ervoor dat de film die in mijn camera zit geschikt is voor de weersomstandigheden, zodat ik zowel in schaduwen als in zonnige omstandigheden kan fotograferen. Dit is cruciaal, omdat ik nooit weet waar ik tegenaan ga lopen. Ik neem altijd mijn 45mm f/4.0 en 90mm f/4.0 lenzen mee, net als één of twee extra filmrolletjes. In dit geval was het een bewolkte dag en ging ik op zoek naar plekken waar interessant licht werd gecreëerd door de schaduwen van gebouwen. In dit geval was het gebouw boven een in- en uitrit en aan de andere kant was het bijna dicht. Het licht kwam maar van één kant.

Deze camera en lens heeft Tom gebruikt

Voor deze foto heb ik mijn Hasselblad Xpan met de 45mm f/4.0 lens gebruikt. In de Xpan zit een ingebouwde lichtmeter, maar ik weet dat deze niet altijd even betrouwbaar is. Ik heb er genoeg mee gefotografeerd om te weten hoe ik de informatie moet gebruiken. Daarom meet ik het licht vaak op meerdere plekken en daar haal ik een gemiddelde uit. Afhankelijk van de foto die ik wil maken kan ik een groter diafragma gebruiken of juist andersom.

De 45mm f/4.0 lens is trouwens mijn favoriete objectief. Door het dubbele 35mm formaat is het beeld vrij wijd en misschien wel te vergelijken met een 30mm groothoek, al is het beeld verticaal heel erg beperkt. Deze lens is voor mij perfect voor het fotograferen van mensen in verschillende omgevingen. Genoeg diepte-compressie om onderwerpen te kunnen isoleren, terwijl de lens weids genoeg is om de omgeving in beeld erbij te hebben.

Weet je de camera instellingen nog?

Voor deze foto heb ik de Kodak Portra 800 film gebruikt om met de bewolkte weersomstandigheden toch interessante beelden te kunnen schieten. De wat hogere lichtgevoeligheid maakte het mogelijk om in deze schaduwpartij toch een foto te kunnen maken. Ik heb qua diafragma gekozen voor f/8.0 of hoger, omdat ik alles scherp wilde hebben en een sluitertijd die dat ondersteunde.

De exacte instellingen kan ik helaas niet bevestigen. De instellingen schrijf ik niet op en staan niet vermeld op de film. Ik weet nog wel dat ik qua sluitertijd op het randje zat van wat te doen is als je uit de hand fotografeert. De grens opzoeken van een haalbare sluitertijd doe ik wel vaker. In deze instantie wist ik dat er niet veel bewegingsonscherpte ging zijn omdat het een vrij rustige situatie was. Het enige waar ik rekening mee moest houden is de beweging van de personen die in gingen stappen.

Waar heb je extra op gelet?

Deze foto is eigenlijk een foto die ik me al kon inbeelden voordat ik het moment echt zag gebeuren. In Japan rijden er vrij veel van zulke taxi's rond en dit was bij een hotel. Ik nam daarom aan dat er een vrij grote kans was dat er op een gegeven moment een dergelijke taxi zou opdagen. Maar kon ik dit in combinatie krijgen met de witte overhemden, zoals te zien is op deze foto? Ik wist ongeveer wat er op beeld mooi uit zou zien en hoefde daar alleen maar op te wachten…

De vraag is alleen: wanneer en óf het uitkomt zoals je voor ogen had. In zulke gevallen kan het voorkomen dat mijn idee me in de weg zit van het mooiste moment vangen. Ik streef dan naar een beeld, maar dat beeld komt misschien nooit. Dit had ik hier bijna... Het was aan het einde van de middag en het licht werd steeds zwakker. Ik gok dat het maken van deze foto anderhalf uur heeft geduurd en dat ik meermaals een vergelijkbare situatie zag ontstaan, maar uiteindelijk toch geen foto heb genomen.

Op zo’n moment gaat er erg veel door me heen: is dit het, of is dit het niet? Als ik de foto niet neem, dan weet ik dat ik nog moet wachten. Als ik ‘m wél neem, dan weet ik ook dat ik heb wat ik zocht. Toen dit moment ontstond, wist ik dat ik het moest fotograferen. Wanneer maak ik dan de foto? Dat laat ik helemaal over aan mijn gevoel. Ik observeer en weet wanneer ik moet klikken. Soms ben ik een halve seconde te laat en dan weet ik dat meteen. Maar op dit moment wist ik dat ik het had. De deuren open, het liefst één persoon half in de auto en allemaal anoniem.

Heb je de foto zelf gedigitaliseerd?

Een analoge foto krijg je terug als een strip film en dan zijn er tal van mogelijkheden om dit te digitaliseren. Ik heb deze foto ingescand met een Epson Perfection V700 Photo scanner. Bij deze scanner is het erg moeilijk om de kleuren goed te krijgen. Zodoende moet ik altijd kleurcorrecties doen voordat ik de echte scan maak. Nadat de foto is gedigitaliseerd pas ik de kleuren verder naar mijn wens aan, in bijvoorbeeld Adobe Photoshop. Ik verhoog het contrast lichtelijk en poets alle stofjes weg. Het is vrijwel onmogelijk om een foto te digitaliseren zonder stofjes. Maar het gescande beeld van deze foto lag al dicht bij het eindresultaat dat ik wilde behalen, dus ik heb verder vrij weinig hoeven doen.

Waarom vind je juist deze foto zo mooi?

Naast dat dit beeld zo uit een film in de bioscoop zou kunnen rollen, vind ik de kracht van de mannetjes met de zwarte taxi in zijn simpelheid erg mooi. Naar mijn mening ademt dit beeld rust uit. Het liefst werk ik met drie complementaire kleuren of zelfs monochroom en zelfs dat kwam precies terug hier. Het licht groen-grijze van de tegels links, met het zwarte van de taxi en de witte shirts geeft precies genoeg contrast om het oog te trekken. Het lange wachten met de hoop op een mooi resultaat was het waard. De moeite die ik er zelf in heb gestopt laat mij het beeld misschien wat extra waarderen.

Heb je nog tips voor andere fotografen?

Probeer het eens om maar één foto te maken per scène tijdens het fotograferen. Je gaat kritischer kijken naar het beeld dat je gaat maken. Precies dit is een bijkomend voordeel van analoog fotograferen, je bent al bewuster bezig en zal dit kritische kijken sneller toepassen. Het kan natuurlijk ook digitaal, maar analoog fotograferen laat het je niet toe om het resultaat meteen te bekijken. Dat heeft een grote impact op hoe je fotografeert. Pak eens een analoge camera op en ga daarmee fotograferen. Wees bewust van de limitaties die het je oplegt en laat het in je eigen voordeel werken!

Over Tom

Voor Tom Kluyver was fotografie tijdens de middelbare schooltijd een hobby en later kreeg het steeds meer vorm. Hij heeft fulltime als professioneel fotograaf gewerkt, maar omdat Tom er steeds minder van ging genieten heeft hij de keuze gemaakt om het alleen nog te doen voor zijn eigen ontwikkeling. Foto’s maken waar hij zelf blij van wordt en deze verkopen als prints. Hier haalt hij voldoening uit en het geeft hem rust.

“Het belangrijkste is dat analoge fotografie mij plezier geeft in het ontdekken van steden en het maken van beelden, terwijl ik stiekem streef naar een nieuw pareltje voor aan mijn muur. Het is mijn manier om herinneringen vorm te geven. Het proces en de zoektocht spreken mij aan en hierdoor blijf ik het doen.”

Iedereen heeft een unieke blik op de wereld en fotografie is voor Tom dé manier om zijn blik met mensen te delen. Het is zowel een ontdekkingstocht als een medium. Hij houdt van het maken van beelden waarbij je de vraag kunt stellen of dat wat je ziet met voorbedachte rade is geënsceneerd, of dat het daadwerkelijk zo was, maar dan in de echte wereld. Tom wil zonder enige manipulatie iets creëren waar je naar kunt kijken terwijl het blijft fascineren. Volg Tom op Instagram of bezoek zijn website om meer te zien.