Waarom fotografeer jij?

Dave Zuuring

5 jaar geleden

Vraag jij jezelf wel eens af waarom je eigenlijk fotografeert? Misschien houdt het je wel helemaal niet bezig. Mij ook niet dagelijks, maar soms wel. En daar gaat dit blog over. Een blog over verleden, heden, vastleggen, delen, sociale contacten, beleven én herbeleven met fotografie.

Inspiratiebron

Het was mijn vader die altijd wel een camera had, ik herinner me zijn Canon nog die mee ging op vakantie of met uitjes. Dat was nog in de tijd dat je met filmrolletjes werkte. Dat je direct na thuiskomst naar een fotospeciaalzaak ging om het fotorolletje in te leveren, inclusief onze Fujicolor wegwerpcamera rolletjes. Na enkele weken ging je dat envelopje ophalen en dan waren de negatieven en dat envelopje je tijdelijke archief. Dat envelopje ging mee naar opa, oma, ooms en tantes en het kwam op tafel als er visite was. En daarna kwam het moment dat mijn moeder er fotoalbums van maakte.

Herinneringen vastleggen

Het was diezelfde vader die me onbewust inspireerde mijn eerste spiegelreflexcamera te kopen. De aanleiding was dat ik een paar foto’s via de mail kreeg van een familielid die, met zijn Canon EOS 30D en een 17-85mm lens, mijn kinderen had gefotografeerd. Ik zag een paar foto’s voorbijkomen met een scherptediepte die je toen alleen nog bij echte beroepsfotografen zag. Ik was om! Toen mijn vader zei: “Ik ga een nieuwe camera kopen!", kocht ik er ook een!

We zochten de Sony A300 uit. Het werd deze in plaats van de toen immens populaire Canon EOS 350D en de net nieuwe Canon EOS 450D. Ik zag de voordelen direct in van het klapscherm en de liveview mogelijkheden die de Sony had. Ook de prijs was interessant. Ik maakte de stap naar het kopen van een spiegelreflex om foto’s te maken met onscherpe achtergronden en waarbij het onderwerp mooi in focus is. Mijn kinderen zouden super mooi op de foto komen te staan!

Naast die mooie scherptediepte ging ik dus in feite fotograferen om nog mooiere herinneringen vast te leggen. Ik had voor deze Sony wel degelijk een camera, namelijk een Canon Ixus V3, met een 3 megapixel sensor. Deze staat nog steeds als pronkstuk in de kast. Ook de digitale foto’s ervan heb ik nog! Maar het registreren moest vastleggen worden.

Delen

Inspiratie vond en vind ik nog steeds online op onder andere Flickr. Als autodidact leerde ik met vallen en opstaan wat diafragma, ISO en sluitertijd betekenden en wat bijvoorbeeld spotmeting kon doen voor mijn fotografie. Een statief, draadontspanner, filters, spelen met de witbalans en fotograferen in RAW waren nog niet in beeld. We spreken hier over het jaar 2009. Bijna tien jaar geleden! Dankzij die ontdekkingsreis, die bestond uit foto’s van anderen bekijken en vragen stellen, kwam ik erachter dat je foto’s kunt bewerken in een RAW-converter. Eerst maakte ik alleen gebruik van JPEG en daarop paste ik met toen nog Picasa (een niet meer bestaand platform van Google) een ‘filtertje’ toe.

En zo gebeurde het dat na een lange wandeling met de familie ’s ochtends, ik ’s avonds bij de koffie mijn eerste serie RAW foto’s presenteerde en daags na de wandeling aan vrienden. Allemaal met de hulp van Adobe Lightroom 2! Inmiddels het welbekende Adobe Photoshop Lightroom en vele versies verder. Zo ontdekte ik dat het delen van digitale beelden erg leuk was. Laten zien wat je met je camera hebt vastgelegd en op de computer beewerkt hebt door niet langer in JPEG, maar ook in RAW te fotograferen.

Steeds gerichter fotograferen

Ook deelde ik meer foto’s op Flickr en langzaamaan kreeg ik wat reacties en tips en tricks van mensen die ik niet kende. Dit nodigde weer uit om nieuwe foto’s te maken en zo was mijn fotocamera niet alleen meer in gebruik als ik met mijn familie was. Ik ging er zelfs speciaal op uit om een mooi plekje in de omgeving vast te leggen. Kortom: het veranderde van registreren naar vastleggen. Het steeds gedetailleerder nabewerken en delen van beelden op een gerichte manier vond steeds vaker plaats. Zo ging ik van het fotograferen van momenten naar het hebben van fotografie als hobby. Herinner jij je dat moment nog?

Samen er op uit

Als je veelvuldig bezig bent fotografie, dan wordt je geïnspireerd. Inspiratie die je opdoet door andere fotografen te volgen en die met je interacteren via social media. Instagram moest nog uitgevonden worden, dus toen deed je dat met veelal via Flickr. Of op een clubavond bij de fotoclub. Facebook was zelfs nog in opkomst. Voor het eerst sprak ik af met mensen die ik nog niet eerder in het echt had gezien, maar wel online had gesproken.

Verder van huis

Dit bracht me naar Rotterdam, Groningen, de Betuwe en Zeeland. Maar ook dicht bij huis ging ik er nu en dan op uit. Zelfs in Oostenrijk ontmoete ik dankzij fotografie één van wat nu mijn beste vrienden en fotobuddies is, met wie ik er sindsdien regelmatig samen op uit trek! En naast dat de technische ontwikkeling van fotografie zich voortzette, leerde ik weer bij tijdens deze ontmoetingen, niet alleen technisch maar vooral door anders te kijken. Ook ontdekte ik zo het blauwe uur.

Dankzij een fotograaf die me inspireerde qua blue hour fotografie, kwamen we bij toeval op een zomerse avond samen onder de John Frostbrug terecht. Een plek waar ik in mijn eentje in de avond niet zo snel naar toe was gegaan. En zo trok ik er steeds vaker samen op uit. Je leert van elkaar, je deelt de mooiste plekjes en komt zelf weer op mooie nieuwe plekjes die met jou worden gedeeld. Het is gezellig om met ‘gelijkgestemden’ individueel met je hobby bezig te zijn. Het sociale aspect, er samen op uit gaan, de gezelligheid, is ook steeds meer een bepalende reden geworden.

En soms is het ook erg praktisch als je besluit de zonsondergang bij het wrak van Wierum op het wad te gaan fotograferen. Ik had daar gewoon het verkeerde schoeisel aan. Dus toen we in de schemer door de ‘drek’ terugliepen naar de dijk gebeurde het onvermijdelijke. Ik kwam vast te zitten, raakte er van in paniek en zakte verder weg. Waarop mijn foto vriendin Aline van Weert mij maande: “Laarzen uit en gaan!”. Zo liep ik op een koude voorjaarsavond begin maart blootvoets het wad af en redde Aline mijn laarzen. Er zijn nog steeds sporen van het wad in mijn auto van terug te vinden. Ook de foto’s heb ik nog, maar ze behoren zeker niet tot mijn beste! De herinnering wel.

Op ontdekkingsreis

De laatste jaren is er meer veranderd. Want naast het vastleggen van familieherinneringen ben ik steeds meer gaan genieten van de wereld om ons heen en wil ik dit vaker in mijn eigen visie vastleggen. En ook op plekken buiten Nederland. Deels voor de herinnering. En deels om dat beleven samen te doen en zo te leren en elkaar te inspireren. Maar daar kwam ook het herbeleven opeens bij. Want je bouwt je eigen website, je wilt meer dan alleen de foto delen, maar ook het verhaal erachter. Je gaat erbij schrijven op je eigen website en op andere websites. Dit alles noem ik ‘make your memory today’. Het is een ontdekkingsreis waarbij ik me soms afvraag waar het gaat stoppen..?

Waarom fotografeer ik?

Terug naar de vraag waarom ik fotografeer? Om plekken die ik mooi vind het hele jaar door met mijn visie te fotograferen en er te genieten van de natuur, de stilte en het moment dat je soms voor jezelf nodig hebt. Maar ook om samen met metgezellen, fotoliefhebbers plezier te hebben en kennis te delen. En om te exposeren, mijn werk te tonen aan de rest van de wereld. Ook de herinneringen aan momenten die ik beleef herbeleefbaar te maken. Ik doe dagelijks zoveel indrukken op, dat ik nogal makkelijk vergeet. En dan als ik weer eens foto tegen kom enorm kan genieten van als die ene foto uit 2010 of 2012 en dan denk: oja..., toen was er dit en dat!

En als ik dan nu vooruit probeer te blikken en me afvraag waar gaat dit verder héén? Echt heel ver vooruitkijken doe ik niet. Als ik hardop mag dromen dan zou ik over een jaartje of vijf stiekem wel een dag in de week minder willen werken en een dag in de week als fotograaf willen werken.

Eerst lag mijn doel op daar waar ik van geniet deelbaarder te maken door de introductie van mijn compleet vernieuwde website. Nu wil ik op mijn eigen werkwijze een paar workshops gaan verzorgen en zo mijn kennis deelbaar gaan maken. Maar voorop blijft staan genieten van het moois om ons heen. En dat met de huidige cameratechnieken, kennis en mogelijkheden van bewerking steeds beter vast te leggen en blijven presenteren op actuele kanalen. Want ook ik blijf besmet met die beroemde uitspraak: “Je beste foto moet je nog maken!".

En jij? Waarom fotografeer JIJ en waar gaat jouw fotografie naar toe? Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties!