Het Beeldrecept van Alco van Ingen: perfecte timing bij druppelfotografie

4 maanden geleden

In het Beeldrecept ontdek je hoe een foto tot stand is gekomen. Denk aan welke camera-instellingen, de nodige voorbereidingen en welke apparatuur je nodig hebt. In dit Beeldrecept vertelt Alco van Ingen meer over zijn spotlight foto uit de podcast Scherptediepte.

Welke voorbereidingen heb je getroffen?

Bij deze foto kun je heel letterlijk spreken over een Beeldrecept, omdat mijn voorbereidingen beginnen met het aanmaken van de vloeistof. Voor deze foto heb ik namelijk water aangemaakt met een verdikkingsmiddel (Nutilis Clear), waardoor het mogelijk wordt om hogere “kolommen” te maken. De dikte pas ik aan op de temperatuur van de omgeving waarin ik de foto’s maak. Hoe warmer de omgeving is, hoe dikker de vloeistof mag zijn.

Wat voor opstelling heb je gemaakt?

Na de voorbereiding volgt natuurlijk het maken van de opstelling. Om dit soort druppels te kunnen maken heb ik gebruikgemaakt van een druppeltimer, de Freezebox van Erik de Vries. Een geweldig apparaat, waarmee ik niet alleen druppelfotografie, maar ook high speed fotografie kan doen. Op deze Freezebox sloot ik in dit geval drie druppelaars aan, die ik aan een zelfgemaakt frame hang. Onder de druppelaars staat een schaal met dezelfde vloeistof als die ik in de druppelaars heb gestopt, het eerder genoemde verdikte water.

“De instellingen van de Freezebox zijn in dit geval minder van belang, omdat elke situatie weer anders is. Er zijn heel veel factoren die de instellingen bepalen. Ik noemde al omgevingstemperatuur, maar ook de dikte en het soort vloeistof, de hoogte waarvan de druppels vallen en de diepte van de opvangschaal zijn allemaal van invloed. Ik adviseer tijdens mijn workshop daarom ook nooit om je aan exacte getallen vast te houden. Elke keer dat je gaat fotograferen verandert er toch iets in deze factoren, en zijn de letterlijke getallen nutteloos.”

Achter het frame heb ik een melkwitte plexiglasplaat gehangen, met daarachter vier cameraflitsers. Elk van deze camera flitsers heeft een gekleurd folie ervoor zitten, zodat er allerlei mooie kleuren door de plexiglasplaat heen schijnen.

Om de flitsers af te laten gaan, gebruik ik een zender en onder elke flitser een ontvanger. De camera is ook aangesloten op de Freezebox en staat op een statief voor de opstelling. Op de camera gebruik ik het liefst een telelens met een brandpuntsafstand van van 100mm of meer. Het voordeel van zo’n telelens, is dat de achtergrond op de foto wat dichterbij lijkt te komen, waardoor je niet snel de randen van de achtergrond in beeld krijgt. Ook zorgt het voor een mooie zachte achtergrond. Natuurlijk is het technisch ook mogelijk om met een lagere brandpuntsafstand te werken, maar pas op dat je niet te dicht bij de spetters komt…

Wat zijn de instellingen die je hebt gebruikt?

De combinatie van flitskracht, sluitertijd, diafragma en ISO-waarde verander ik zelden bij dit soort opnamen. Het onderwerp is extreem snel. Om dat opspattende water in beweging te ‘bevriezen’ gebruik ik flitsers. Hoe zachter de flitser flitst, hoe korter dat flitsje duurt. De flitsers heb ik daarom handmatig ingesteld op hun laagste kracht: 1/128e seconde. Het gevolg is dat zo’n flitsje nu nog maar 1/20.000 seconde duurt, wat sneller is dan de snelste sluitertijd van de camera.

De sluitertijd heb ik ingesteld op 1/4e van een seconde. Dat klinkt raar, omdat ik bij deze foto gebruik heb gemaakt van flitsers. Maar dat heeft vooral te maken met de manier waarop ik de camera en de flitsers op de Freezebox heb aangesloten.

Omdat ik bij deze opname met een telelens fotografeer op een vrij korte afstand, krijg ik een zeer vage voor- en achtergrond. Om ervoor te zorgen dat zowel de voorkant, als de achterkant van de “paraplu” scherp genoeg is, moest ik het diafragma een eind dichtdraaien. In dit geval heb ik gebruikgemaakt van f/11.

De ISO-waarde, als laatste van de drie, heb ik aangepast op mijn andere instellingen. Daar bedoel ik mee dat ik deze waarde het liefst zo laag mogelijk hou, maar natuurlijk genoeg licht op de foto wil verzamelen.

Soms krijg ik de vraag: “Waarom gebruik je niet een ISO van 100 en zet je de flitsers iets harder?”. Natuurlijk is dat ook een optie, maar als de flitsers harder moeten flitsen, duurt zo’n flitsje langer, waardoor de kans op beweging in de foto toeneemt. En beweging vind ik zelf hinderlijker dan een fractie meer beeldruis. Daarom gebruik ik liever een wat hogere ISO, dan een grotere flitskracht.

Heb je ergens extra op gelet tijdens het fotograferen?

De grootste truc van deze foto, is het afstellen van de druppelaars, zodat de buitenste kolommen keurig naar elkaar toe lijken te buigen. Hoewel ik best wat jaartjes ervaring onder de riem heb met druppelfotografie, is dit toch een flinke uitdaging die me een dagje gekost heeft om het precies zo te krijgen als ik wilde. Het helpt daarbij niet dat ik in dit soort foto’s een beetje een perfectionist ben…, of misschien juist wel.

Waar ik op heb gelet bij deze opname, is dat de kolommen niet bestaan uit losse druppeltjes en op de vorm van de ‘paraplu’. Deze paraplu moet (voor mij) namelijk een mooie vorm hebben, en niet ‘los’ boven de kolommen hangen. Bij deze foto hangt de “Paraplu” een beetje zoals de hoed van een paddenstoel over de bovenkant van de kolommen heen, wat een prachtig geheel maakt.

Wat heb je bij deze foto aan bewerking gedaan?

Gelukkig hoef je bij dit soort foto’s vaak geen grote ingrepen te doen in Photoshop. Ik verwijder daarentegen alle (wegspattende) druppeltjes die niets toevoegen aan de vorm van de impact. In dit specifieke geval heb ik een schaaltje gebruikt dat ik niet helemaal tot aan de rand kon vullen, en vandaar dat ik de rand van het schaaltje in deze foto heb weggehaald.

Waarom vind je juist deze foto zo mooi?

Vooral omdat het resultaat er na lang stoeien exact zo uitziet als dat ik in gedachten had. En buiten dat, is dit best een moeilijke foto om vast te leggen. Dus de combinatie van de moeilijkheidsgraad en het uiteindelijke resultaat maken dit voor mij een topper!

Heb je nog handige tips voor andere fotografen?

Voor druppelfotografie heb je enorm veel keuze in druppeltimers en accessoires. Bij deze opstelling heb ik bijvoorbeeld een Freezebox gebruikt, maar tijdens mijn workshop Druppelfotografie voor beginners laat ik vaak de Miops Waterdrop Kit zien. Beide zijn goed, maar welke je kiest is afhankelijk van hoeveel aanleg je hiervoor nodig hebt.

De Miops is de meest overzichtelijke van de twee en je kunt hiermee al geweldige druppelfoto’s maken. Hij wordt aangestuurd door een app op je telefoon of tablet, wat het vinden van de juiste instellingen een heel stuk makkelijker maakt dan op menig druppelaar. Wil je daarentegen meer, dan is de Freezebox de juiste keuze. En met meer bedoel ik dat je meer soorten en of kleuren vloeistof in één foto kunt gebruiken, of meer sensoren kunt aansluiten voor andere soorten fotografie. Een enorm waardevolle uitbreiding van je foto arsenaal dus!

Over Alco van Ingen

Alco van Ingen, 50 jaar oud en woonachtig in Almere, is een zelfstandig ondernemer (ZZP'er) met een passie voor fotografie. In plaats van zichzelf primair als fotograaf te beschouwen, ziet hij zichzelf meer als een fototrainer. Hij verzorgt fotografiecursussen en workshops voor zowel consumenten als bedrijven én fungeert als een Nikon School trainer.

De reis in de wereld van fotografie begon voor Alco in 1992, toen hij startte in een kleine fotowinkel van een ervaren fotograaf. Sindsdien heeft hij zijn vaardigheden en passie voor het vak steeds verder ontwikkeld.

Alco's portfolio omvat diverse fotografische uitdagingen, waaronder druppel-op-druppel fotografie, light painting en high-speed fotografie. Hij vindt het vooral leuk om zichzelf te blijven uitdagen met steeds complexere projecten.

Wil jij meer van Alco zijn werk zien? Bekijk dan zijn Instagram account!