Product review: Canon EOS 90D spiegelreflexcamera

4 jaar geleden

Ik ben een echte Canon fotograaf - dat is zo gegroeid. Toen ik zestien was kocht ik mijn eerste spiegelreflex en mijn keuze viel op de EOS 500 omdat hij hetzelfde kon als een Minolta, maar veel eenvoudiger te bedienen was. Zo ben ik bij het merk gebleven. Ik werk nu met meerdere body's, zowel APS-C als fullframe, maar ik heb nog nooit een xxD-serie camera gebruikt. Maar voor deze review mocht ik het uiterste van de Canon EOS 90D gaan vergen in winters Lapland!

Hoe heb ik de 90D getest?

Zoals vaker maak ik ook nu weer eerst een voorbehoud. Ik ben niet van de klinische laboratorium test. Ik probeer niet alle features uit en test de camera niet onder volledig gecontroleerde omstandigheden. Sterker nog, ik pak de handleiding er niet bij en weet dat ik allerlei zaken gemist heb, allerlei features die ik waarschijnlijk graag had willen weten of gebruiken. Maar nee, ik test een camera in het veld. Hij gaat in de tas en wordt gebruikt. Gaandeweg voel ik hoe de camera werkt, merk ik wat ik er wel of niet mee kan en kan ik beoordelen hoe hij mij bevalt.

De specificaties van de DSLR

De specificaties heb ik speciaal voor jullie even opgezocht. Waar ik erg van gecharmeerd ben is de 32.5 megapixel sensor, de 10 frames per seconden, de beeldkwaliteit bij hoge ISO en het uitgebreide dynamisch bereik. Intern heeft de Canon 90D een nieuwe processor, de Digic 8 die niet alleen voor een grotere verwerkingssnelheid zorgt dan zijn voorgangers,maar ook veel energiezuiniger is. Hij zou 1300 foto’s op één acculading moeten doen.

Vergeleken met zijn voorganger, de 80D allemaal grote stappen voorwaarts. Alleen de buffering bij hoge frames per seconden is iets omlaag gegaan. Het aantal RAW-files is gelijk aan de 80D met 25 beelden in de buffer, maar het aantal JPG’s is ‘maar’ 58 versus 100. Bedenk wel dat je praat over 10fps (90D) versus 7fps (80D) en 32.5 megapixel (90D) versus 24.2 megapixel (80D). Dan snap je ook waar het verschil vandaan komt. Zowel de 80D als 90D mogen het doen met 45 AF-punten (allen cross-type), maar de 90D heeft wel een geheel nieuwe versie…

Wat video betreft is er een enorme stap gemaakt. De Canon EOS 90D kan nu 4K filmen in zowel 30p als 25p, naast alle full HD mogelijkheden. Dat zijn specificaties die vergelijkbaar zijn met mijn eigen camera, maar dan een heel stuk betaalbaarder. Verder heeft deze camera, wat alle xxD-shooters al lang gewend zijn, een kantelbaar display. Iets wat mijn eigen camera’s ook niet hebben. De specifcaties zijn indrukwekkend, maar hoe is de camera in de praktijk?

Beginnersperikelen

Mijn doel was om de 90D het leeuwendeel van het werk te laten doen. Deze reis was, anders dan al mijn andere reizen naar het hoge noorden, een echte vakantie. Ik wilde mijn gezin niet alleen Lapland laten zien, maar ook de echte winter te laten beleven met sneeuw en goede vorst. Ze hadden de grote wens om Noorderlicht te zien en te fotograferen. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo gingen we allemaal met een nieuwe camera op pad. Mijn jongste had de spiegelreflex van mijn oudste gekregen en ik mocht twee weken spelen met de 90D. Onwennig voor ons alle drie en daarom een groot avontuur.

Welk objectief gebruik ik?

Mijn belangrijkste perikel was dat ik eigenlijk geen goede standaard lens heb voor een APS-C camera. Ik gebruik mijn eigen cropcamera voor mijn telefoto’s, vooral dieren en macro. Ook heb ik er speciale nachtlenzen voor (lichtsterke groothoek) maar eigenlijk geen standaard lens. Ik heb een beetje zitten worstelen met welke lens het prettigst was, de EF 24-105mm f/4.0L IS USM II of de EF 16-35mm f/2.8L IS USM III. Uiteindelijk werd het de laatste. Weliswaar een beperkt bereik, maar omgerekend met 1.6x crop kom je uit op een respectabele 25.6-56mm f/2.8 lens. Ik ben een enorme groothoek fan en dan is dit bereik erg prettig.

Mijn eerste tip aan alle 90D fotografen zou zijn om een passende EF-S lens erbij aan te schaffen, puur vanwege het aangepaste bereik. Denk aan de Canon EF-S 17-55mm f/2.8 IS USM, Canon EF-S 15-85mm f/3.5-5.6 IS of Canon EF-S 18-135mm f/3.5-5.6 IS USM. Maar ach, alle xxD fotografen weten dit al! Daarnaast heb ik de 90D natuurlijk getest met de telelenzen, voor zover daar onderwerpen voor waren.

Het gevoel en de bediening

Een camera kan mooie specificaties en eigenschappen hebben, maar uiteindelijk moet hij lekker in de hand liggen om graag gebruikt te worden. Nu staat Canon bekend om zijn goede ergonomie en als je gewend bent aan een xxD of zelfs hoger dan voelt de 90D vanaf de eerst greep vertrouwd aan. Met zijn circa 700 gram aan gewicht is het totaal geen zware camera ondanks zijn toch lekkere formaat.

De grip rechts, zowel van je hand aan de voorkant als de duim aan de achterkant voelt stevig aan. Wat ik zo geweldig vind aan Canon is dat alle camera’s nagenoeg gelijk zijn qua knoppen, bediening en menu. Natuurlijk is de ene camera wat uitgebreider dan de andere, maar in essentie zijn alle camera’s, van instapmodel tot high end pro camera, gelijk. Voor mij was het geen probleem om meteen aan de slag te gaan, de handleiding is niet nodig. Daar zit ’m overigens wel het grootste gevaar: diverse mooie dingen heb ik nu waarschijnlijk gemist.

De knoppen zijn goed te bedienen, alleen is de Q van het Quick menu wat lastig te vinden met je handschoenen aan. Nu werk ik met liners en niet met enorm dikke wanten, maar toch is het met je duim zoeken voor je de Q hebt gevonden. Deze heb je met de Canon EOS 90D veel meer nodig dan met een camera uit het hogere segment omdat veel zaken, zoals witbalans en flitscompensatie, niet via een knop maar alleen via het Quick menu in te stellen zijn. De 90D heeft een touchscreen, maar dan nog moet je eerst de Q indrukken voor je de boel in kunt stellen.

Waarschijnlijk heeft Canon hier goed over nagedacht, toch vind ik het jammer dat de dubbele functie van de knopjes bovenop die vroeger standaard was bij de xxD (tot de 50D), nu alleen nog maar is voorbehouden aan het hoogste segment camera’s. Ik ben een snelle fotograaf die door de zoeker blijft kijken terwijl hij alles instelt. Nu ben ik gedwongen om bij bepaalde instellingen op de achterkant van het scherm te kijken, iets wat ik eigenlijk nooit doe. Overigens is dit vanaf de 60D al zo, dus kom je van die of een later model, dan zul je niets missen.

Lapland: ijzig koud en stikdonker

Ja, het was niet de Bahama’s waar ik de 90D mee naartoe nam. Ik heb op bepaalde fronten het uiterste van de body geëist. Niet zozeer op snelheid, maar wel de kou en het weinige tot geen daglicht zorgden ervoor dat hij bij temperaturen tot -22 zelden onder de ISO1600 kwam. De eerste week hebben we kerst gevierd vlak boven de poolcirkel, maar de tweede week zijn we verder Noordelijk getrokken tot vlak onder Inari. Voor de beeldvorming, de zon kwam in zijn geheel niet meer op en van 9:30 tot 14:30 uur schemerde het. Het huisje had geen elektriciteit, dus was ik erg benieuwd of de 90D zijn zuinigheid waar kon maken...

En? Ik moet bekennen dat ik al jaren met veel tevredenheid Canon camera’s meeneem in extreme omstandigheden en ze hebben mij nog nooit in de steek gelaten (een natte sneeuw moment daargelaten). En deze 90D past prima in de rij der duurzame camera’s. Bij -20 gaf hij geen kick. Of hij de 1300 foto’s nog haalde weet ik helaas niet, maar ik heb nooit met een lege accu gestaan. Best indrukwekkend!

Extreme ISO-waardes

Als fotograaf werk je het liefst met een zo laag mogelijke ISO-waarde, omdat we allemaal niet van ruis houden. Ik moet bekennen dat ik één van de weinig fotografen ben die ruis niet zo erg vind. Het hoort erbij en maakt voor mij de sfeer van de foto. Daarnaast biedt de hoge ruis mij mogelijkheden die ik voorheen niet had. Ik kan mijzelf wel beperken, maar dat zorgt ervoor dat bepaalde beelden niet mogelijk zijn en dat is zonde. Zeker met nachtfotografie, Noorderlicht en de Melkweg bieden ISO-waarden van 3200 tot 12.800 unieke beelden. Dus heb ik de Canon 90D tussendoor gepusht tot een grote hoogte van wel ISO 12.800.

Dynamisch bereik

Voor mij als landschapsfotograaf is dynamisch bereik altijd één van de belangrijke issues. Waar je oog een prachtig contrast ziet tussen schaduwpartijen in de voorgrond en de lichte lucht, of zelfs laagstaande zon, heeft een camera daar nog steeds moeite mee. Dit resulteert in uitgebeten luchten of dichtgelopen schaduwpartijen. Zelf werk ik veel met filters om grote contrasten weg te werken, andere fotografen schieten alles in bracketing (serie met verschillende belichtingen) om deze uiteindelijk in de nabewerking samen te voegen middels Exposure Blending of HDR. Als de camera echter een groter dynamisch bereik zou hebben, zou je alle informatie in één foto hebben en in de nabewerking de details uit lichte en donkere delen terug kunnen halen.

Hoe doet de Canon EOS 90D het? Dit is best een uitdaging, want het aantal megapixels is enorm veel groter ten opzichte van zijn voorganger en daarmee gepaard is meestal een lager dynamisch bereik. Toch heeft Canon het voor elkaar gekregen om bij deze vergroting van resolutie, het dynamisch bereik zelfs te verbeteren…

Natuurlijk is mijn voorbeeld geen officiële test maar slechts een probeersel in het bos, toch geeft het een aardig beeld van de (on)mogelijkheden die de Canon EOS 90D biedt.

Autofocus

Nu komt een hekel punt, ik ben verwend. Behoorlijk verwend. Je mag (en wil) niet vergelijken, maar dat doe je onbewust toch. Zeker op het gebied van autofocus werk ik met heel goede camera’s en ik weet dat de 90D dat niet gaat halen. Maar ja, als je geen 10 scoort maar een 9, ben je dan slecht? Nee, zeker niet. En zo probeer ik erin te staan: het zal geen 10 worden maar wordt het een 6 of een 9? Dat is nog een behoorlijk verschil.

De beste test voor mij was tijdens onze huskytocht. Ik stond achterop de slee met mijn jongste diep onder de rendiervacht zittend voor mij. Mijn taak was niet het aanjagen van de honden, nee, dat kunnen ze zelf als de beste. Mijn taak is ervoor te zorgen dat we juist niet té hard gingen. Want hard gaat het. Daar waar alle mensen die op de sleeën voor mij achterop stonden en twee handen gebruikten om zich vast te houden en in de bocht te hangen, kon ik het niet laten de 90D met 16-35mm om mijn nek te gooien en met één hand proberen foto’s te maken. Dan vertrouw je volledig op de autofocus. Alle 45 scherpstelpunten aan, AI servo, hoge ISO en hopen op het beste. Ik had één hand om de camera een beetje voor mijn ogen te houden en af te drukken. Verdere mogelijkheden had ik niet en de camera moest laten zien wat hij waard was.

Draadloos foto's overzetten

Ik ben een ouderwetse fotograaf. Voor mij hoeft een camera geen wifi of bluetooth te hebben en toch…, als je zonder laptop in Lapland zit en je wilt de wereld laten weten wat je hebt beleefd? Dan is het erg gaaf dat je een foto van je camera via je telefoon op de social media kunt zetten. Ik heb het voor het eerst uitgeprobeerd via de Canon Connect App en het ging behoorlijk makkelijk. De 90D fungeert als wifi-punt waarop je met je telefoon inlogt. Daarna de app openen en met de camera de foto’s selecteren die je wilt overzenden. Je kunt zelfs de foto’s verkleinen en met een hogere compressie overzenden zodat de JPG-bestanden klein blijven.

Manual Focus peaking

Ik kende deze feature al van andere merken, maar mijn eigen camera’s hebben het niet. Als ik handmatig scherpstel, dan flikkert in mijn zoeker even het scherpstelpunt rood als hij scherp is, maar in de live view zie ik niets. Wel bij de 90D. Als je met behulp van de live view handmatig scherpstelt, geeft de functie focus peaking in het scherm aan waar hij scherp gesteld is. Vooral voor macro fotografie is dit een prachtige functie, omdat je daar vaak op de millimeter nauwkeurig scherp moet stellen. En de enige andere mogelijkheid is om telkens in te zoomen op het scherm en het zelf te controleren.

Filmen met de Canon 90D

Ik wilde meer met film gaan doen tijdens mijn vakantie om ook dit deel van de 90D te testen. De specificaties lenen zich daar namelijk absoluut voor (4K tot 30fps en 1080p tot 120fps). Daarnaast heeft de 90D ook ingebouwde film stabilisatie die je op twee standen kunt gebruiken. Wat er gebeurt is dat de camera het beeld verder cropt en op de achtergrond het hele beeld gebruikt om te stabiliseren. Ik heb het even getest en ben er erg van onder de indruk. Misschien vind je het jammer dat er voor deze ingebouwde stabilisatie gecropt wordt, maar daartegenover staat dat je nagenoeg zonder speciale video stabilizers uit de hand kunt filmen. In combinatie met het klapschermpje dat helemaal achterstevoren kan, zal de 90D voor vloggen enorm interessant zijn. Wat jammer is, is dat er geen 24fps mogelijkheid is bij zowel 4K als 1080p. Helaas heb ik er te weinig mee gefilmd om wat footage te laten zien, dus moet je het maar even van mij aannemen...

Wat is mijn conclusie?

Ik kreeg een duidelijke opdracht mee bij het schrijven van deze review: het mag geen vergelijking worden met andere camera’s. Dat is voor mij als niet xxD gebruiker best wel lastig. Je vergelijkt altijd. Maar ik zal zo objectief mogelijk proberen mijn mening te geven.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik echt onder de indruk ben van de beeldkwaliteit van deze camera. Hij kan zich wat mij betreft meten met de duurdere varianten. Misschien haalt hij niet het dynamisch bereik, maar de ruisprestaties tot en met ISO 6400 zijn bijzonder goed en ik zou hem dan ook zonder pardon op ISO 6400 blijven gebruiken. En ISO 12.800 kan wel voor gevallen van nood, maar zou ik proberen te vermijden. Ook de hoge resolutie is imposant en voor mij een grote meerwaarde. Als ik andere reviews mag geloven, dan is dit op dit moment één van de beste APS-C camera’s wat de sensor betreft. En dat zegt wat met zo veel concurrentie.

De nieuwe Digic 8 processor zorgt niet alleen voor een indrukwekkende verwerking van 10fps bij grote 32.5 megapixel bestanden, maar ook nog eens voor een extreem lange levensduur van de accu. De bouw is zoals je van een nieuwe xxD mag verwachten, hele fijne ergonomie met grip aan voor en achterkant. De weather sealing is voldoende en de bediening met zowel joystick als selectiewielen is heerlijk divers. De Q voor het Quick menu zou wat beter bereikbaar mogen zijn, maar dat is een minor issue.

Daarnaast ben ik erg gecharmeerd van het klapscherm, wetende dat dit niet de eerste xxD is die daarmee is uitgerust. Waarom dit nog steeds niet in de hogere modellen zit is mij een groot raadsel. Het is zó fijn bij macrofotografie of tijdens het filmen. Voordeel is ook dat je het scherm weg kunt klappen om beschadigingen te voorkomen.

De zoeker is helder en prettig, hoewel ik wel wat meer informatie in het scherm had gehoopt te zien dan alleen de basis zaken. Bij andere modellen is inmiddels meer te zien en dat mis ik dan wel. De 90D beschikt over een waterpas in de zoeker, maar deze is wel erg eenvoudig en niet zo heel accuraat. Dan moet je echt met de waterpas op het scherm gaan werken. Je merkt dat veel mensen met live view werken, want daar is de 90D steengoed in. De autofocus werkt dan uitstekend en het beeld is helder en prima mee te werken.

Er zijn wat opmerkingen te maken, zoals waarom Canon niet meer teruggaat naar de dubbele functies van de bovenknopjes zoals de duurdere camera’s ook hebben - en tot de 50D deze serie ook - zodat ik zaken als witbalans en flitscompensatie rechtstreeks in kan stellen. Ook heb ik liever de driepins draadonstpanner dan de in mijn ogen erg fragiele jackplug en vind ik het toch jammer dat er maar één SD-geheugenkaartslot in zit. Je hebt op de draaiknop een customizable C1 en C2, maar als je gewend bent ook een C3 te hebben mis je die wel. Maar dit zijn kleine puntjes die vooral voortkomen uit mijn dagelijks werk als fotograaf. Al met al ben ik erg onder de indruk en vind ik de Canon EOS 90D spiegelreflexcamera een absolute aanrader!