Fotograferen met een beperking

Caroline Vink

9 jaar geleden

Je zit in een grote elektrische rolstoel en hebt 1 arm die functioneert. En toch wil je fotograferen en de meest bijzondere foto’s maken die je kan bedenken. Het kost misschien wat meer tijd, maar het plezier is er niet minder om. Even snel een foto maken is er niet bij, maar veel fotografen zullen zeggen dat je dat ook eigenlijk niet moet willen...

Een extra kamer als studio

Maar in mijn geval is niet snel, echt niet snel. Ik bedenk me wat ik die dag wil. En omdat de situatie wat complex is zal ik hoofdzakelijk in mijn eigen kamer zitten. Lees: zelf ingerichte en bij elkaar gemaakte studio. Dat klinkt wat leuker. Dit is een extra kamertje in mijn huis die als waskamer, schuur en studio dient. Als ik binnenkom staat er links om de hoek een computertafeltje met uitschuifbladen. Daarop staan allerlei spullen: van spuitjes, miniatuurfiguren, stenen, veren, kleurstof, gekleurd papier, glazen, spiegels, bakken tot mijn fotocamera. Daarnaast staat een oude heftafel die ze ook gebruiken in een werkplaats. Deze is met afstandsbediening omhoog en omlaag te zetten. Voor mij heel erg handig omdat ik slecht het statief kan verstellen met één arm. Op die heftafel staan vier pvc-pijpjes met een glasplaat erop. Daaronder ligt een grote spiegel. Op de tafel staat ook een wit fotostudiootje. En twee spotjes en een ringflitser die ik gebruik als extra licht. Een meter verder staat de droger, dus de ruimte is zeer beperkt.

Vanaf een statief werken

Ik schuif voor de heftafel en pak de spullen die ik nodig heb. Als ik er niet bij kan roep ik mijn hulphond om even te helpen. Hij kan de dingen aangeven die moeilijk bereikbaar voor mij zijn of die op de grond vallen. De camera wordt op de grote heftafel of een tafelstatief gezet en gericht naar de plek die ik wil gaan gebruiken. Vaak werk ik met water of een gekleurde vloeistof. Maar ook miniatuurfiguren op etenswaren vind ik bijzonder om te doen. Alles wordt op zijn plek gezet en als ik helemaal tevreden ben, kijk ik hoe we met het licht zitten.

Alles op de plaats houden

Voor druppelfotografie heb ik veel licht nodig omdat de sluitertijd erg snel moet staan. Dit probeer ik op te lossen met twee spotjes die ik heb staan, maar dat lukt niet altijd. Soms moet ik de spotjes vasthouden zodat ze heel dichtbij staan, maar dan kan ik mijn camera niet bedienen. Dus dan komen de boeken tevoorschijn om de spotjes op hun plaats te houden. Met een beetje mazzel blijft alles staan en lukt het om een hele leuke foto te maken. Sinds kort heb ik een ringflitser, die maakt het wat makkelijker. Zelf vind ik de foto van het paard goed gelukt. Daarvoor heb ik een foto op een ondiep bord gelegd. Hier een dun laagje water op gedaan. Met een penpunt probeer ik dan op het punt scherp te stellen waar ik de druppel wil laten vallen. De instellingen zijn altijd een beetje proberen door vooral veel foto´s te maken.

Apparatuur en instellingen

Ik gebruik een Nikon 3100 met een normale kitlens. De sluitertijd stond op 1/200, de ISO op 400 en de brandpuntafstand op 22mm. Pas toen ik de foto’s ging bekijken zag ik tot mijn verrassing dat het paard in de druppel nogmaals te zien was. Dit was geen opzet, maar een hele mooie toevoeging aan de foto vind ik zelf. Daarna moet alles uiteraard weer opgeruimd worden en ook dan komt de hulp van mijn hulphond weer goed van pas.

Blijven dromen

Net als alle fotografen zou ik veel meer willen en ik probeer dan ook steeds beter te worden. Tevens is mijn woning ook een modelwoning waar mensen kunnen komen kijken. Aangepast wonen en daar hoort ook een hobby bij. Juist als je veel thuis zit. Zo probeer ik met mijn hobby mensen ook weer te inspireren tot het creëren van dromen. En mijn dromen? Meer mogelijkheden voor druppelfotografie en high-speed fotografie. Gewoon in mijn kamertje, naast de droger.