Review: Olympus M.Zuiko Digital ED 100-400mm f/5.0-6.3 IS objectief

Alexander Koenders

4 jaar geleden

Vlak voor mijn vertrek op campertocht kwam Olympus met de vraag of ik de nieuwe M.Zuiko Digital ED 100-400mm f/5.0-6.3 IS objectief wilde meenemen en gebruiken. Natuurlijk! Al wist ik dat ik er in deze tijd van het jaar misschien niet mee vast kon gaan leggen wat ik er het liefst mee wil fotograferen: vogeltjes. In deze review lees je hoe het objectief mij bevallen is!

Bekijk de Olympus 100-400mm

Mijn eerste indruk

Bij het openmaken van de doos en het uitnemen van de lens viel direct de professionele uitstraling op. Een gedegen stuk materiaal kwam tevoorschijn en voelde verbazingwekkend licht aan. De zonnekap is er zoals vanouds eentje die je er gewoon opdraait. Op de rechter zijkant een schuifknop met LOCK en op de linkerzijkant de knop om de scherpstelbegrenzing in te stellen, te weten: 1.3-6m, 1.3m tot oneindig en 6m tot oneindig. Een knop voor AF en MF en de knop voor IS on en IS off. Uiteraard zaten er een garantiekaart en een boekje bij, maar die heb ik met liefde samen met de doos thuisgelaten.

De eerste verrassende resultaten

Zoals wel vaker nam ik dit nieuw objectief mee zonder te weten wat de voor- en of nadelen zijn. Geen uitleg of specifieke kenmerken en dus zelf proefondervindelijk ervaren door te proberen. Door de relatief lage verkoopprijs waren mijn verwachtingen niet erg hoog. Want kwaliteitsglas kost geld en daardoor was het aannemelijk dat deze lens met minder genoegen moest nemen om aan een dergelijk prijskaartje te komen. De lichtsterkte van f/5-6.3 gaf dat ook wel aan daarom was de verassing des te groter toen ik de eerste resultaten mocht bekijken op mijn scherm...

Behoorlijke zoommogelijkheden

Wat ik al direct erg prettig vond was het feit dat ik nu over een behoorlijke lengte zoommogelijkheden had. De 100mm staat op Olympus gelijk aan 200mm en 400mm aan 800mm. Je kunt dus erg dichtbij komen. De spatwater- en stofdichte behuizing maakte dat ik minder voorzichtig met de lens aan het werk kon gaan. Het lichte gewicht gaf mij de mogelijkheid om met de lens in de hand aan de wandel te gaan. Een fijne bijkomstigheid aangezien ik de bijbehorende draagriem in alle enthousiasme thuis had laten liggen...

Een snelle, accurate autofocus

Bij de eerste foto's viel mij direct de snelle en accurate autofocus op. De focus had geen enkele moeite om bij verandering in afstand tot het onderwerp deze scherp te houden. Bij gebrek aan vogels werd dit dus vooral getest op bewegende bloemen en insecten. Bij insecten bleek al snel dat ik met de combinatie tot binnen de circa 1.2m kon komen. Een soort 800mm macrolens als het ware. Later kreeg ik de kans om wat vliegende vogels te fotograferen en daarmee de C-AF in combinatie met vijf focuspunten te proberen. De resultaten waren meer dan bevredigend en vrijwel alle foto’s bleken scherp!

Hoge kwaliteit opnames

Een andere fijne ervaring was dat het fotograferen op hogere ISO-waarden het beeld niet in kwaliteit deed afnemen. Iets wat met andere minder lichtsterke lenzen vaak wel het geval is. Zelfs met het maken van een forse uitsnede en het daarna weer extrapoleren van de foto tot de originele waarden, deed geen noemenswaardige afbreuk aan de kwaliteit van het beeld. Een stel zwarte roodstaarten in de Franse Alpen deden graag dienst als figurant bij het maken van een foto waarbij de twee toch wel wat klein in beeld waren en ik het voorgaande kon testen door er een forse krop van te maken.

Hoge resolutie en focus stacking

Na het updaten van de camera bleken ook functies die normaal alleen bij de PRO-lenzen beschikbaar zijn met deze lens gebruikt te kunnen worden. Hoge resolutie fotografie uit de hand, focus stacking en focus bracketting zijn waardevolle elementen die het fotograferen echt leuker maken.

De eerste functie kon ik uitproberen op de toen aanwezige volle maan. Het beeld wat dan gemaakt wordt is 8100 pixels over de langste lengte en kent een enorme detaillering. Het maken van een uitsnede is dan geen enkel probleem meer. Voorwaarde is echter wel dat het onderwerp stil zit.

De focus stacking functie is een inmiddels bij Olympus gebruikers een zeer dankbaar en veel gebruikte methode om je onderwerp over de gehele diepte scherp te krijgen zonder dat de achtergrond in detail toeneemt. Collega Arend Spaans heeft daar al heel wat workshops aan geweid en menig fotograaf enthousiast gemaakt voor deze voor Olympus zo unieke techniek.

Gebruik met converters

Wat ook mogelijk bleek was het gebruiken van de 1.4x en de 2.0x converters bij deze lens. Het vergroot het aantal millimeters tot maximaal het dubbele. Maximaal 1600mm dus. Heel spectaculair, maar gaat wel ten koste van de scherpte. De 1.4x converter geeft duidelijk het beste resultaat. Maar in voorkomende gevallen is ook de 2.0x converter een erg mooi hulpmiddel om daar waar nodig toch een grote afstand te kunnen overbruggen.

Wat is mijn conclusie?

Ik durf te stellen dat Olympus met het uitbrengen van deze lens laat zien dat ze nog steeds heer en meester zijn in het ontwikkelen en bouwen van hoogwaardig en kwalitatief uitstekend glaswerk. Ook wanneer het gaat om glaswerk dat binnen een kleiner budget toch moet kunnen presteren. Deze lens is voor mij een absolute keeper en eentje waar ik absoluut verrast door ben voor wat betreft de beeldkwaliteit. Voor de natuurfotografen en zeker de vogel- en macrofotografen is het een lens die ertoe doet en waar veel plezier mee beleefd zal worden!

Bekijk de Olympus 100-400mm lens