Josefien Hoekstra over hoe krachtig de mens is

4 jaar geleden

'The world doesn’t make sense, so why should I paint pictures that do?’ - Pablo Picasso

Perceptie is het verhaal van hen die de wereld aanschouwen, overeenkomend maar toch uniek. Ieder mens leeft een leven en draagt de verhalen van gisteren, kreten uit een nostalgisch verleden. Josefien vertelt haar verhaal middels fotografie en dan in het bijzonder portretfotografie. Als portretfotograaf begeeft zij zich onder de mensen en bouwt ze een band op met haar modellen, dit is waar zij haar voldoening uit haalt. Haar passie voor fotografie is in zekere zin een synoniem voor haar passie voor mensen. Haar werk is er vooral op berust dat anderen hun eigen schoonheid inzien.

Tekenend en fantaserend was Josefien als jong meisje al bezig met de kunst van het waarnemen. Later werd het tekenen vervangen door fotografie, hiermee kon zij de verhalen die de wereld haar influisterde, vertalen naar krachtige portretten. Immers zijn het beelden die over een zekere resonans beschikken en tot de mens spreken. Orerend met licht schrijft Josefien verhalen over hoe zij de wereld ziet. Schitterende kleurenspektakels waarin zij de mens laat zien vanuit haar perspectief. Surrealistische portretten die vanuit haar ogen de realiteit representeren, haar realiteit.

Delicaat is de natuur

Josefien laat middels haar mystieke medium, dat licht absorbeert en omvormt tot een prent, zien hoe zij de mens ziet. Een delicaat wezen dat in al zijn eenvoud laat zien wat de kracht van kwetsbaarheid is. Misschien is het juist daarom wel dat Josefien een fascinatie heeft voor bloemen, in de bloei vertonen zij pure schoonheid en een ongeëvenaarde vitaliteit. Maar zodra de bloem niet voldoende aandacht krijgt of wanneer de omstandigheden het niet toe laten om te stralen, wordt de bloem grauwig. Grauwig als een regenachtige herfstdag begin november, waarbij de bomen kaal worden en de wind snijdend voortbeweegt. Alleen is dit niet hoe Josefien de realiteit ziet, het leven is niet binair; het een sluit het ander niet uit. Zelfs op een regenachtige dag is er ruimte voor schoonheid. Diezelfde koude wind wordt plotseling vervangen door de rust van een tedere regenval die harmonieus, in cadans, tegen het raam aan druppelt.

Krachtig is de mens

Niet heel lang geleden kreeg een vriendin van Josefien te horen dat ze ziek was, een levensbedreigende ziekte waarvan werd gedacht dat die haar zou beroven van haar energie, schoonheid en lust om te leven. In een periode van opeenvolgende ziekenhuisbezoeken en behandelingen, verloor Daisy haar beeldschone haardos. Naast haar fragiele gezondheid was nu ook haar trots ontnomen, maar waar een ieder zich verongelijkt zou voelen bleef Daisy kalm en krachtig. Daaropvolgend besloten Josefien en Daisy een serie portretten vast te leggen, waarbij de focus niet op haar ziekte lag. In deze reeks portretten ligt de nadruk op haar schoonheid, de schoonheid die Daisy vertoonde gedurende haar moment van kwetsbaarheid. Josefien kijkt vandaag de dag met veel bewondering terug naar dit beeld, want voor haar is het een beeld dat laat zien dat er zelfs in donkere tijden ruimte is voor optimisme.

Een puur streven

In een ieder van ons schuilt schoonheid, op minutieuze wijze legt Josefien dit vast. Anderen helpen hun eigen schoonheid inzien, is voor haar de grootste blijk van waardering. Aan het einde van de dag is dat ook hetgeen wat haar zoveel voldoening geeft. Naast dat zij in haar werk haar creatieve visie kan uiten, kan ze ook wat betekenen voor hen die onzeker zijn. Fotografie heeft haar door de jaren heen veel gebracht, zo heeft het haar persoonlijk rust gegeven en is zij de wereld om haar heen beter gaan begrijpen. In haar eigen woorden zegt ze het volgende: “Fotografie heeft van mij een completer mens gemaakt en iedere ontmoeting brengt mij een wijze les.”