Review: Is de Canon EOS M50 systeemcamera de ultieme alleskunner?

Rutger Geerling

5 jaar geleden

De Canon EOS M50 systeemcamera met het EF-M 18-150mm objectief is het einde van mijn lange zoektocht naar de ultieme, handzame alles-in-één camera. Geen gezeul meer met zware pro-spullen of er net niet uitkomen met een compact camera en telefoon. Is dit de ultieme alleskunner?

Het is een vraag die je als fulltime fotograaf best vaak krijgt: “Fotografeer je ook nog wel een beetje in je vrije tijd?”. Om eerlijk te antwoorden, nee, niet vaak genoeg. Soms ben ik blij dat ik mijn zware apparatuur een keertje niet hoef mee te zeulen als ik niet aan het werk ben. Daarbij, ik heb toch mijn telefoon bij me?

Een hopeloos dilemma

Voor iemand die gewend is urenlang met zware camera’s te sjouwen lijkt het de onmogelijke opgave: een camera vinden die goed genoeg is voor een pro, zonder het gewicht ervan. Concessies zul je altijd moeten doen, de vraag is alleen hoeveel? Gaat het me, in mijn vrije tijd, puur om een paar bovengemiddelde snapshots of wil ik ze ook professioneel kunnen gebruiken als ik echt iets heel bijzonders weet vast te leggen? Het antwoord op het laatste is een volmondig ja. Het maakt de zoektocht er niet makkelijker op.

Diep van binnen weet ik dat ik vaak toch weer spijt heb. Een telefoon is leuk, maar zodra je die foto’s op een echt scherm of als print ziet dan denk ik: had ik maar een echte camera bij me gehad. Gewoon een mooi compact apparaat die je op vakantie of met een wandeling bij je steekt. Mijn gewone camera is me te veel om mee te dragen en met een serieuze compact camera maak je kwalitatief mooie beelden, maar mis je weer het zoombereik van je echte spullen. Een hopeloos dilemma. Of toch niet?

In 2018 bracht Canon de EOS M50 uit. Een compacte mirrorless waar ik direct verliefd op werd. Zo verliefd dat ik deze, na twee weekjes uitproberen in Azië, in mijn collectie opnam. Iets wat voor iemand die erg rustig aan probeert te doen met nieuwe apparatuur zeldzaam is. Maar de kroon op de M50 was voor mij wel het Canon EF-M 18-150mm objectief. Uit ervaring weet ik dat objectieven met zo’n enorm bereik soms niet zo denderend kunnen zijn, maar de paar reviews die ik las waren hierover duidelijk: deze is anders!

Een lang herfstig weekend in Brabant leek me de ultieme manier om iedereen te overtuigen. Let wel, ik ben een tamelijk beroerde landschapsfotograaf en verbaas me altijd over de prachtige beelden van Theo Bosboom of Bas Meelker. Ik weet beter overweg te gaan met dansende mensen, bewegende lichtpartijen, springende DJ’s of bakken vol vuurwerk die boven een publiek worden uitgegooid. Rustige waterpartijen en delicate herfstkleuren boezemen mij enigszins angst in. Wat niet beweegt, vind ik over het algemeen maar lastig te fotograferen. Maar aan de andere kant, als ik met deze situatie overweg kan, kan iedereen het...

Mijn eerste indruk

Het eerste wat opvalt - en dat is iets waar soms veel te weinig aandacht aan wordt gegeven - is de zalige ergonomie van de camera. Alsof Canon tientallen mensen een blokje hout heeft gegeven om dat met een vijl tot perfecte handzaamheid te brengen. Zelfs met de 18-150mm voelt het alsof je een stukje geboetseerde klei in handen hebt. Het klinkt misschien stom, maar het natuurlijk kunnen vasthouden van een camera is voor mij echt een heel belangrijk punt, zeker als het zo’n klein apparaat is. Net als het feit dat knoppen op een logische plek zitten en op een fijne manier werken. Het is echt één van de meest onderbelichte aspecten van een camera, maar zeker één van de meest gewaardeerde als het klopt. Eigenlijk iets wat je pas mist als het niet in orde is.

Het voordeel van een mirrorless is dat je via het scherm kunt fotograferen. Je compositie logischerwijs, maar ook focus en afdrukken kunnen allemaal via het scherm. Wel betrapte ik me er op dat ik toch meestal de normale zoeker gebruikte. Het geeft toch wat meer rust als de omgeving je niet stoort bij het nemen van een foto. Of anders is het gewoon beroepsdeformatie. Bij lage hoeken is het kantelbare scherm echt een uitkomst, al is het scherpstellen (een tikje op het scherm op de juiste plek) bij macro-achtige foto’s soms nog best lastig. Misschien moet ik dat wat vaker oefenen of een volgende keer zelf lekker languit op het mos gaan liggen. De snelheid van focus en afdrukken is echt indrukwekkend, ik voel totaal geen vertraging bij het gebruik. Zelfs als ik een lange burst schiet in RAW, weet de M50 dat probleemloos bij te houden. Weliswaar op een snelle geheugenkaart, desalniettemin is het indrukwekkend.

De Canon EF 18-150mm lens

Maar dan dat objectief... Laat de foto’s maar spreken. Deze twee zijn genomen vanaf dezelfde plek. Wat moet je daar nog meer over zeggen? De beeldkwaliteit is absoluut verbluffend. Zelfs op een 100% schermweergave zie ik niets waar ik over kan klagen. Natuurlijk zit je op 150mm wel op een diafragma van f/6.3, dus zul je sneller de ISO wat omhoog moeten gooien in sommige situaties. Hoewel, de beeldstabilisatie is meer dan top te noemen, dus je komt goed weg met lagere sluitertijden. Er valt trouwens echt nog een mooie scherptediepte te bereiken als je genoeg afstand weet te creëren tussen onderwerp en achtergrond, meer zelfs dan ik eigenlijk had verwacht. Hiermee is het grootste nadeel van zo’n lens meteen weggenomen. Natuurlijk is een f/2.8 objectief zalig om mee te werken, maar de concessie die je moet doen is vele malen kleiner dan je zou verwachten.

De M50 is een hele fijne camera

Het is echt puur genot om met één camera en lens zo veel verschillende hoeken te kunnen maken. De telelens heeft een krachtige zoom en is net wijd genoeg om een groothoeklens niet te missen. Geen enkele keer in de ruim 25 kilometer wandelen heb ik het gevoel dat ik een hoek mis met deze combinatie.

Nogmaals, met de beeldkwaliteit is helemaal niets mis. Hier staat een link naar een paar originele foto’s, oordeel vooral zelf. Net zo indrukwekkend is het dynamische bereik van de camera. Voor een camera van deze prijsklasse zou je minder verwachten, maar het voorkomen van uitgebeten foto’s valt alleszins mee, zelfs bij hard licht. Het is lange tijd geleden dat ik zo veel plezier had in het meenemen van een compacte camera die haast gewichtloos om je schouder hangt tijdens wandelingen van een paar uur. Dit is er echt zo eentje die je puur voor de lol meeneemt!

Sterker nog, ik denk dat dit een veel te onderbelichte camera is op dit moment. Voor onder de 1000 euro heb je een extreem compacte en lichte camera met een objectief in handen met een beeldkwaliteit die het niveau van heel veel amateurcamera’s ontstijgt. Voor wat mij betreft een reiscamera die ik zonder meer mee zou durven nemen op mijn eigen vrije reizen in plaats van mijn professionele spullen. De ideale camera voor een trektocht in de Alpen, een wereldreis, maar ook een camera voor dagelijks gebruik in en om het huis. Zo eentje die je in een la in je woonkamer legt, altijd binnen bereik om even snel een foto van je kinderen, huisdieren of tuin te maken. Een ultieme alleskunner!

Voordelen

• Extreem licht en compact
• Indrukwekkend zoombereik (18-150mm, fullframe 29-240mm)
• Ergonomie en gebruiksgemak zoals je verwacht van Canon
• Beeldkwaliteit meer dan indrukwekkend
• Aantrekkelijke prijs

Nadelen

• Een diafragma f/6.3 op 150mm
• Geen in-camera USB-opladen mogelijkheid
• Canon Camera Connect app (mobiel) is nog steeds geen makkelijke app

Vind je het leuk om een keer een kijkje achter de schermen te nemen in mijn dagelijks leven als professioneel fotograaf? Ik heb de Canon EOS M50 meegenomen naar Azië en er een vlog mee gemaakt. Die vlog kun je hier bekijken!