Productreview Sony A9 lll systeemcamera

Rob Pauel

4 weken geleden

Naar de komst van de nieuwe Sony A9 lll systeemcamera werd door de vele Sony fotografen, waar ik mijzelf ook toe reken, met belangstelling uitgekeken. In de diverse forums werd er vooraf druk over de diverse ‘specs’ gediscussieerd en op het moment dat de camera werd gepresenteerd was ik dan ook meteen onder de indruk van een aantal features van de camera. Nu, een aantal maanden verder en er al vele reviews in de diverse media zijn verschenen, heb ik zelf de kans gekregen om de camera te mogen ervaren en mij de vraag te stellen of ik deze camera zelf zou willen kopen of dat ik voorlopig nog mijn huidige twee Sony A1’s blijf behouden.

Bekijk de Sony A9 III systeemcamera

Mijn ervaring met Sony

In 2017 kocht ik mijn eerste Sony camera, de Sony RX 10 met een digitale zoom van 24 – 400 mm. Een mooie camera waar ik zeer tevreden mee was, maar toen kwam de Sony A9 uit en dat was vanwege zijn geweldige AF en 24 fps een echte camera voor sport fotografie. Dit past perfect bij mijn ambities, dus werd de Sony A9 mijn nieuwe camera. In combinatie met de juiste lenzen maakte ik met de A9 diverse mooie beelden. Zijn opvolger, de Sony A9 II, kocht ik nadien ook maar de echte game changer was voor mij de Sony A1. Niet alleen de perfecte AF was fijn, maar vooral de 50,1MP sensor maakte deze camera voor mij het grote verschil.

Om mijn sportfoto’s intenser te maken crop ik graag de beelden en door de 50,1 MP lever je bij een crop nagenoeg niets in op de kwaliteit van het beeld. Ik ben dus een grote fan van de Sony A1 en daarom ben ik ook zeer benieuwd of de Sony A9 III zodanig meer te bieden heeft dat ik bereid ben om deze camera te kopen.

Voor de duidelijkheid, ik ga in deze review geen uitgebreide 'spec's' bespreking geven, die kun je voldoende op het internet vinden. In deze review bespreek ik hoe ik de camera in mijn gebruik en manier van fotograferen ervaar en vergelijk het met de Sony A1.

De Sony A9 lll in de praktijk

Een van de zaken waar ik het meest nieuwsgierig naar was, is de autofocus (AF). Volgens de vele reviews is de AF sneller dan die van de A1. Om te testen of dit zo is, ben ik naar een rugbywedstrijd in de ereklasse gegaan. Rugby heeft veel momenten waarin een kluwen spelers de bal willen veroveren en/of beschermen en vervolgens snel doorgeven om uiteindelijk de bal over de achterlijn op de grond te drukken. Door de dynamiek die daaruit ontstaat is het zoeken naar de speler met de bal bijzonder lastig en bij uitstek geschikt om de autofocus te testen.

Ik heb de wedstrijd uitsluitend met mijn nieuwe Sony FE 300mm f/2.8 GM OSS lens gefotografeerd en kon zo een groot deel van het veld in beeld brengen. Geschikte acties die op grotere afstand plaatsvinden kan ik dan vervolgens croppen tot de gewenste uitsnede. Een mooie test om het beeld kwaliteitsverschil tussen de A9III en de A1 te vergelijken

Wat meteen opviel toen ik startte met het maken van de rugby beelden was het feit dat door de standaard ISO van 250 bij de A9 III ik mijn sluitertijd meer moest aanpassen dan ik gewend was. Zo voorkwam ik overbelichte beelden te krijgen. Belangrijk om te weten is dat ik fotografeer in de M stand en met een automatische ISO instelling. De sluitertijd stel ik op de snelheid van de sportbeweging en het diafragma in de regel op f/2.8 of bij spelsporten ook wel op f/4 om iets dieper scherpte te krijgen.

Doordat het zonlicht half over het veld scheen met grote verschillen tussen licht en donker had ik de indruk dat het gedeelte waar de zon scheen eerder overbelicht is dan bij de Sony A1. Het dynamisch bereik is bij de Sony A1 iets beter en wellicht is dat de reden hiervoor. In een wat meer statische situatie zou ik bij deze lens en camera combinatie misschien wel een ND filter overwegen.

De AF biedt meer keuze ten opzichte van de Sony A1. Zo kun je nu in de tracking modus, welke ik bij sportfotografie altijd gebruik, nu kiezen uit XL -M – S – XS – expanded Spot. Daarnaast kan je in datzelfde scherm drie verschillende voorkeursinstellingen maken, C1 -C2 en -C3 waardoor met een druk op de knop je de favoriete instelling van je camera kunt aanpassen. Dit aanpassen gaat bijzonder handig, omdat je niet alleen dit via bijvoorbeeld de C1 knop kunt doen maar ook via de draaiknopjes op de camera.

In de praktijk ervaarde ik eerlijk gezegd weinig tot geen verschil in de autofocus tussen de A9 III en de Sony A1, beide pakken razend snel het onderwerp en weten dat goed vast te houden. Wat wel duidelijk een verbetering is, is dat je de op momenten dat het zinvol is de opnamesnelheid kunt opvoeren tot maar liefst 120 fps en dan allemaal even scherp!

Toen ik de camera thuis ontvangen had heb ik dit meteen even geprobeerd en realiseerde mij dat je met deze functie beheerst moet omgaan. Ik fotografeer altijd in RAW en als je dit te vaak tijdens een wedstrijd doet is je kaart wel heel snel vol. Bovendien ben je dan wel wat meer tijd kwijt bij het uitzoeken van je beelden. Bij de rugby wedstrijd had ik deze op 60 fps ingesteld en met een druk op de ‘boost’ knop schakelde de camera direct over op de hogere snelheid, geweldig!

De pre-capture functie

Nog een mooie en zinvolle functie is de mogelijkheid van pre-capture. Je kunt de camera zo instellen dat wanneer je de ontspanknop half indrukt de camera de beelden al waarneemt en zodra je de ontspanknop helemaal indrukt om de opname te maken die beelden die worden toegevoegd aan je opname. De pre-capture tijd kun je instellen van 0,55 tot 0,09 seconden. Deze mogelijkheid vind ik bijzonder handig omdat ik weleens meemaak dat je net een fractie te laat indrukt en dus het mooie moment mist. Ik had voor nu de functie op 0,2 seconden ingesteld en dat werkte naar tevredenheid

Wat mij ook opviel was de snelle buffercapaciteit bij de burst-opnames. Die was beduidend sneller dan bij de Sony A1, maar dat moet ook wel bij een mogelijkheid van 120 fps.

Het verschil tussen de global shutter en rolling shutter is mij tijdens het buiten fotograferen niet opgevallen. Ik hoorde wel van andere fotografen dat dit voordeel voornamelijk bij fotografie in de zaal goed merkbaar is.

Flitsen met de Sony A9 lll

Flitsen bij sportwedstrijden mag vaak niet en als ik het wel eens doe is het voornamelijk bij het veldrijden. Alleen de beperking is bij de Sony A1 een sluitertijd tot 1/250 seconde, maar eigenlijk wil ik toch liever met een hogere sluitingstijd kunnen flitsen. Met de A9 III is dat nu wel mogelijk. Je kunt volgens de specificaties tot wel 1/80.000 van een seconde, maar dat kunnen de meeste flitsers niet aan. Om de flitsfunctie te ervaren ben ik naar een mountainbike parcours in het bos gegaan om de flits mogelijkheden te verkennen.

Ik gebruik zelf de Godox V1 en had deze op de TTL stand zonder Hi-Sinc ingesteld. De sluitertijd was 1/500 seconde. De flitser volgde de beweging en sluitertijd goed en leverde prima beelden op. Toen ik op een andere plek langs het parcours op meer afstand van de mountainbikers zat en de flitser meer lichtopbrengst moest leveren, had de flitser meer moeite om snel te herladen en dus de snelle sluitertijd niet te volgen. Dat vraagt voor mij persoonlijk dus nog tijd en oefening om de juiste afstemming te vinden.

Conclusie van de Sony A9 lll

Het is een mooie camera met veel verbeteringen ten opzichte van de voorganger, de Sony A9 II. Als ik het vergelijk met de Sony A1 zijn er natuurlijk een paar duidelijke voordelen ten gunste van de Sony A9 III. Voor mij zijn dat de pre-capture en de boostfunctie, maar het feit dat de Sony A1 een 50,1MP sensor heeft vind ik belangrijker dan de bovengenoemde functie.

Sony camera’s zijn niet goedkoop maar zijn wel top camera’s. De huidige prijs is €6.999,-. Dit is erg fors, maar je krijgt er wel een brok prachtige techniek voor terug.

Bekijk de Sony A9 lll systeemcamera